De komende weken verschijnt er elke zondag een interview met een van de auteurs van 'Verhalen uit de Drakenvleugel'. Vandaag is het de beurt aan Bram Verlinden, de schrijver van 'Het verraad van Zilvertong'.
Waarover gaat 'Het verraad van Zilvertong'?
Het verhaal gaat over een avonturiersgroep die tijdens een queeste worden verraden van binnenuit, en hun pad om daarvan te herstellen. Lezers kunnen bepaalde D&D tropes herkennen als ze al lange campagnes hebben gespeeld.
Wat vond je de leukste scène om te schrijven?
Dat is eigenlijk een scène die inmiddels niet meer in het verhaal zit. Ik ben sterk in zware, emotionele dialogen, maar de toon moest luchtiger worden, waardoor ik -met spijt in het hart- de scène heb aangepast naar iets wat veel beter bij het boek past. Daardoor ben ik echter een pad op gegaan waarvan ik vind dat het het verhaal sterker maakt!
Waar heb je je inspiratie voor het verhaal gehaald?
De eerste versie was vrijwel een volledige kopie van wat er in de sessies gebeurd is in een langlopende campagne die ik DM. Dat was een heel gek moment om te recreëren voor een ander storytelling medium. Ik ben wel trots op hoe het verhaal uiteindelijk geworden is!
Over schrijven gesproken, waarvan kunnen mensen jou kennen?
Mensen zouden mij kunnen kennen van de D&D livestreams die ik tijdens de lockdown uitzond. Daarnaast werk ik als e-sports commentator en zit ik in de Dragon Age speedrunning community.
Zo te horen ben je veel bezig met D&D!
Ik ben al een 12-tal jaar DM, wat niet slecht is op mijn leeftijd. Het grootste deel daarvan is een wekelijkse ‘homebrew’ campagne die nu in zijn zesde jaar gaat, maar die we binnenkort gaan afronden. Daarnaast ben ik ook bezig aan een project in cyberpunk-stijl die zich in de ruimte gaat afspelen. Tenslotte heb ik al enkele systemen mee helpen opzetten, zoals een eenvoudiger spel waarbij minder wiskunde nodig is.
Hoe heb je het schrijfproces ervaren?
Na de eerste schrijfronde kreeg ik best wat kritiek, waar ik even mentaal door moest. Ik denk dat er van die eerste versie geen twee zinnen meer dezelfde zijn. Dat wil zeggen dat ik enorm veel moest schrijven en herschrijven. Maar dankzij de feedback, hoe hard hij soms ook was, is het wel een veel sterker verhaal geworden.
Heb je al toekomstplannen?
Ik heb heel wat onafgewerkte manuscripten liggen en ik was reeds bezig met een verhaal over de avonturen van Elizabeth en Naïlo voor, tijdens en na de campagne die de spelers en characters bij mij speelden. Deze gaan sowieso verder geschreven worden. Ik zal wel iemand moeten vinden die mij minstens even goed op mijn tekortkomingen wijst. Ben jij nog vrij hiervoor, Eva? :)
