De komende weken verschijnt er elke zondag een interview met een van de auteurs van 'Verhalen uit de Drakenvleugel'. Vandaag is het de beurt aan Jelle Spruyt, de schrijver van 'De helpende hand'.
Waarover gaat 'De helpende hand'?
Het verhaal gaat over een jongen die een oplossing zoekt voor een onzichtbaar probleem: chronische pijn. Niemand lijkt hem te kunnen helpen, maar gelukkig heeft hij wel mensen dichtbij hem die hem steun bieden.
Wat vond je de leukste scène om te schrijven?
De beginscène, omdat die de juiste toon moet zetten voor de rest van het verhaal. Na minstens tien herschreven versies was ik eindelijk tevreden. De scène met de zuil in het midden van de kamer is geïnspireerd op een ervaring uit mijn allereerste campagne. Toen we er na een uur nog steeds niet in waren geslaagd om op een reset-knop te blijven drukken en er simpelweg een deur openging toen de teller op nul kwam, was dat mijn eerste mindfuck in D&D...
Speel je al lang D&D?
Op een zomerdag in 1999 stapte ik het jeugdhuis in de buurt binnen. Ik zag jongeren in de vestiaire een bijzonder spel spelen, gebaseerd op gemodereerde improvisatie in een tolkieneske wereld. Crazy! Het bleek AD&D te zijn (Advanced D&D uit 1989). Enkele weken later speelde ik met een eigen personage enkele sessies mee. Sindsdien speel ik D&D, zowel als verteller of als speler.
Waarvan kunnen mensen jou kennen?
Ik ben heel actief in enkele schrijversgroepen, vooral gelinkt aan voorbije cursussen via Wisper. ‘Zonde van het Vleesbrood’, een kort verhaal rond verlies en loslaten dat ik schreef voor mijn petekind, kan je trouwens online bestellen.
Waarom heb je besloten om mee te doen met dit project?
Ik had een ticket voor de eerste editie van Day of Dungeons, maar door ziekte en vermoeidheid geraakte ik er niet. Toen postte Eva een vraag die verband hield met mijn twee grote passies: schrijven en roleplay. Door de oproep van Eva was ik te benieuwd geworden. Begin 2023 schreef ik een verhaaltje van nog geen 800 woorden, een soort eindscène van een ‘Dungeon Crawl’, dat ik wilde uitbreiden voor dit project.
Waar heb je je inspiratie voor het verhaal gehaald?
Ik kamp zelf al 15 jaar met chronische, dagelijkse pijn. Het was echter een goeie therapie om een fictief personage eens met pijn te laten worstelen. Het verhaal deed me extra woordenschat vinden rond mijn eigen ervaringen rond frustraties over hulpverlening, schaamte en misbegrepen worden.
Hoe heb je het schrijfproces ervaren?
Ik kon rekenen op veel proeflezers, waaruit bleek dat hun interpretaties soms te veel afweken van wat ik werkelijk probeerde te brengen. Superleerrijk, maar op een bepaald ogenblik moet je bij jezelf durven blijven en bepaalde feedback negeren. Hoe ik sneller de juiste woorden en beelden van een scène kon vinden, was fantastisch om te leren. De leukste én moeilijkste uitdaging was de verhaalstructuur vinden van dat korte verhaaltje.
Heb je al toekomstplannen?
Ik heb een schrijfproject dat ik sinds begin 2020 probeer vorm te geven. Historische fictie in mijn woonplaats rond het midden van de 14e eeuw. Het is de grootste schrijfuitdaging die ik al ben aangegaan, met veel onderzoek en bezoeken aan de bib. De grootste vraag is of ik het beetje magie/fantasy dat er al inzit behoud, of dat ik het puur als roman herschrijf. Ik zie dit echter als een meerjarenplan, waar nog andere projecten mogen tussen sluipen.
Comments