De komende weken verschijnt er elke zondag een interview met een van de auteurs van 'Verhalen uit de Drakenvleugel'. Vandaag is het de beurt aan Jelle De Smet, de schrijver van 'De machtige Magiër Marcus Malazan, Meester van het macabere'.
Waarover gaat 'De machtige Magiër Marcus Malazan, Meester van het macabere'?
Wanneer hij door een mysterieus wezen wordt ingehuurd voor een theoretisch makkelijke taak, denkt de oplichter Marcus Malazan dat zijn broodje gebakken is. Maar het avontuur blijkt gevaarlijker dan verwacht, en wanneer een duister verleden Marcus dreigt in te halen, zal zijn ware aard op de proef gesteld worden...
Wat vond je de leukste scène om te schrijven?
Wat ik voor dit verhaal heel leuk vond als schrijver, waren de vele zaken die voor mij wat vreemder waren. In het Nederlands schrijven en het wat luchtiger en schattiger maken dan wat doorgaans ‘mijn stijl’ blijkt te zijn, waren aangename uitdagingen. Nieuwe wezens bedenken, dat blijf ik uiteraard het liefst doen. Het gekke concept van je eigen fantasie te gebruiken in een fantasyverhaal, zowaar. Ik besef nu dat ik deze vraag niet echt heb beantwoordt, maar zoals ik wel vaker in schriftelijke vorm neerpoot: dat klinkt als een jij-probleem.
Waar heb je je inspiratie voor het verhaal gehaald?
Een tijd geleden heeft mijn verloofde het bekende ‘Lost Mine of Phandelver’-avontuur met een hoop vrienden in goede banen geleid. Mijn personage maakte deel uit van een bende van de pot gerukte avonturiers (waaronder een geit). Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om een verhaal te schrijven rond mijn personage: de machtige Magiër Marcus Malazan, Meester van het macabere (we weten uiteraard allemaal dat alliteraties elk geschreven werk onmiddellijk verheffen tot academisch noodzakelijke literatuur).
Over noodzakelijke literatuur gesproken, waarvan kunnen mensen jou kennen?
Ik ben voorzitter van ELEMENT, een theatervereniging waar ik acteur/schrijver/regisseur/voorzitter ben. Het kan zeker ook zijn dat mensen mij kennen als die vreemde, zwartgeklede langharige met de koptelefoon in het Vilvoordse straatbeeld wiens tunnelvisie enkel doorbroken wordt als je er vlak voor gaat staan.
Hoe ben je gelinkt met D&D?
Als jarenlange speler en Dungeon Master draag ik TTRPG's een warm hart toe. Ik moet toegeven dat ik wel het type speler ben dat liefst zijn eigen classes/werelden/mechanics maakt, onafhankelijk van het systeem. Mijn directe vriendschappelijke omgeving is nauw betrokken met D&D. Shout-outs naar The Attic Dungeon, het supergezellige Nooi te Diest en de crew van Day of Dungeons!
Waarom heb je beslist om mee te doen met dit project?
Ken je die mensen die al heel lang uitgegeven schrijver willen worden, maar te lang blijven ploeteren in het kinderzwembad in plaats van die sprong in het diepe te wagen? Het leek mij eindelijk tijd voor de desbetreffende sprong.
Hoe heb je het schrijfproces ervaren?
Ik heb er veel van bijgeleerd. Ik zie dit proces vooral als een unieke kans (waarvoor ik overigens zeer dankbaar ben) om te beleven hoe de reis van idee tot boek in de handen van een lezer er nu eigenlijk uitziet. Het schrijven zelf, dat durft bij mij wel vlot te gaan, zodra ik besef dat een zin op papier meer betekent dan jaren aan epische verhalen in je hoofd. Voor dit proces ben ik dus vooral… gewoon begonnen. Ik denk dat ik het concept ‘deadlines’ wel wat dank verschuldigd ben, maar je zal mij dat nooit horen toegeven!
Heb je al toekomstplannen?
Duuznd, zoals ze dat in het AN zeggen. Ik denk dat dit project mij het nodige zetje heeft gegeven om mijn droom om écht schrijver te worden te kunnen realiseren. De daad bij het woord voegend, zijn hier een aantal Engelstalige projecten waar ik concreet mee bezig ben. Allereerst een kortverhalenbundel die zich afspeelt in mijn eigen dark fantasy wereld (waarvoor ik het eerste verhaal als een soort teaser hopelijk spoedig de wereld in kan werpen). De grote opgave om die wereld, die ik ondertussen toch al een jaar of 15 procrastinerend aan het bedenken en uitwerken ben, eindelijk als een reeks dikke boeken neer te pennen. En ten slotte Het neerpennen van een best bloederige versie van het bekend ‘monster vs een hoop slachtoffers’ concept, waar ik wat… frustraties die ik heb over de clichés van het genre van mij kan afschrijven.
